Benden Bir Parça

Kendimden bir parça bulmak için sokağa attım kendimi bu akşam. Uzun zamandır bu duruma gelmemiştim. Son bir haftadır kendimi tanımakta zorluk çekiyorum. O kadar agresifim ki sanki içimde bir canavar var gibi hissetmeye başladım. Yüz hatlarım devamlı aynı. Tiksinti ve öfke saçıyor. Bu melankoli hali değil bundan eminim daha farklı bir şey anlamlandıramıyorum. Dışarıya tüm bunlara sebep olan şeyi aramak için çıktım. Bir cevap aramak, benden bir parça bulmak için. Belki bu halimin sonlanmasına sebep olacak bir parça bulabilirdim tek başıma. Ama benden tek bir parça bile yoktu. Amaçsızca yürüdüm insanların içinde. Birkaç sigara içtim. Sonra sanki yürüyen flu bir insan sürüsünün içinde gördüm kendimi. Hepsi aynı flu bir madde halinde akıyorlardı. Bense bir siluet halinde yürüyordum. Birden içimdeki öfkeyi ve tiksinmeyi yüzümde hissetmeye başladım. Kaçamak bakışlar, güzel kıyafetler, kokular, cilveli gülüşler ve yaz gecelerinin büyülü havası. Kızların popolarına odaklanan aç gözler. Bugün seks yapma umudu ile arabasıyla tur yapan budalalar. Egosunu tatmin etmek için dar kotu ile kalçalarını sallayarak yanımdan geçen kadın ve olay çıkarmaktan büyük keyif alan bir grup maganda. Bunların hiç biri benden bir parça değildi. Ne aradığımı bile bilmiyordum. Tiksinti duygum beni insanlara birer böcekmiş gibi bakmaya zorluyordu. Aradığım parça burada yoktu ve artık daha fazla aramanın bir saçmalık olduğunu düşündüm. Tekrar eve dönmesi oldukça zor oluyordu. Sanki her yerde o iğrenç böceklerden vardı ve ben çok ince bir yoldan eve yürümeye çalışıyordum.